Ritme
motief na motief
herhaalt
haar eindeloze ademtocht
beweegt in afwisseling
verbindt
tot voorbij de einder
luchtig fris
water
vallend
eenmaal aangezet,
doorgaand
verdergaand
Ode aan Gaudi
wie kon weten dat jij
begeesterd kunstenaar
schamel levend, groots scheppend
plots zou sterven onder de stadse tram
wie kon weten dat jij
kleurkrachtig, welvend vormenrijk
zo lang
zou voortbestaan
wie kon weten dat jij Gaudi
decennia na decennia
jouw Barcelona
zo bronreikend verrijkt
niemand en niets anders
dan met jou de vloeiende
groeiende plantenwetten
hun bloeiend, paradijselijk herboren
bestaan
puur zuiver
vruchtzettend
levenskiem wekkend
etherkracht zinderend
Dubbel gebogen
denderend, voorbij de aardse tijd, zijn leven plat gewalst
neergelegd, de gulden snede, de schetsen, het lood, door nietsontzienende dood
ver vandaan van valt zijn ster witstil
een broos gelaat dat nachtelijk hoog beschreven staat
hij ziet stralend neer op de welvende daken beneden
veelzijdig verankerd in daar, dubbel gebogen tot hier
sprankelvrij opgetild, dit verre ver verdergaand levensgebaar